در شرایطی در آستانه 10 اکتبر روز جهانی مبارزه علیه مجازات حکم اعدام قرار گرفته ایم که هنوز در 58 کشور جهان مجازات اعدام انجام می گیرد و هزاران نفر در این کشورها در انتظار اجرای حکم اعدام در سلول های مرگ بسر می برند. رژیم جمهوری اسلامی در اجرای حکم اعدام به نسبت جمعیتی که ایران دارد در صدر حکومت ها و دولت هایی قرار دارد که هنوز مجازات اعدام را به اجرا می گذارند. در نتیجه مبارزات آزادیخواهانه مردم در 139 کشور جهان، دولت ها مجازات اعدام را از قوانین خود حذف کرده و یا دیگر به آن عمل نمی کنند.
مجازات اعدام، خشونتی آگاهانه و سازمانیافته است که از جانب دولت ها برای قتل و نابودی مخالفین سیاسی، ناراضیان اجتماعی و قربانیان همین نظام سرمایه داری که دولت ها از آن پاسداری می کنند به اجرا در می آید. مجازات اعدام یکی از پایه های حاکمیت طبقاتی در طول تاریخ برای به تسلیم کشاندن طبقات و اقشار تحت ستم جامعه بوده است. اگر اکنون در اکثریت کشورهای سرمایه داری جهان شاهد الغای قانون مجازات اعدام هستیم، این دستاورد تنها نتیجه مبارزات طبقات و اقشار تحت ستم جامعه و انسانهای آزادیخواه بوده است.
دولت های سرمایه داری در کشورهایی که هنوز مجازات اعدام منسوخ نشده است برای به انحراف کشاندن افکار عمومی از توجه به ریشه یابی مصائب و نابسامانیهای اجتماعی صدور حکم اعدام را بعنوان راه درمان این نابسامانیها و عکس العملی قاطع در برابر این معضلات اجتماعی معرفی می کنند. این در حالی است که بنا به نتیجه تحقیقات کارشناسان امور اجتماعی هیچ آمار مستند و شواهد قابل اعتمادی که نشان دهد که از طریق اعدام می توان از بروز و گسترش جرائم و بزه کاری جلوگیری کرد وجود ندارد. در عوض همین تحقیقات نشان می دهد در جوامعی که شکاف بین فقر و ثروت عمیق تر می شود و نظام اقتصادی باعث فقیرتر شدن اکثریت مردم و همزمان انباشت ثروتهای کلان در دست گروهی کوچک می گردد، همواره فقر مفرط و محرومیت های اجتماعی به بستری برای گسترش جرم و جنایت تبدیل می شود. تجربه تاریخی نیز این حقیقت را به اثبات رسانده است که در کشورهای پیشرفته سرمایه داری آنجا که مبارزات طبقه کارگر و مردم آزادیخواه پاره ای از اصلاحات اجتماعی و برنامه های رفاهی را به دولت ها تحمیل کرده است، از میزان جرائم و بزه کاری بطور چشمگیری کاسته شده است. از طرف دیگر تجارب تاکنونی بیانگر این واقعیت است که اعمال مجازات اعدام از جانب دولت ها، جامعه را آسیب پذیرتر می کند و شرایط و زمینه های روانی مناسبتری را برای بازتولید و گسترش خشونت و جرائم فراهم می نماید.
در ایران، رژیم جمهوری اسلامی که در صدور و اجرای حکم اعدام سرآمد جهان است، نه تنها با اتکا به قوانین ارتجاعی و قرون وسطائی اسلامی و با این توجیه که مجازات اعدام با ایجاد ترس و وحشت می تواند نقش بازدارنده در برابر گسترش جرایم داشته باشد، این جنایت سازمانیافته را ادامه داده است، بلکه همواره مجازات اعدام را بعنوان یک حربه سیاسی علیه مردم معترض و آزادیخواه و مخالفین سیاسی خود بکار گرفته است. 22 سال پیش در ماههای مرداد و شهریور سال 67 رژیم اسلامی با هدف ایجاد رعب و وحشت در جامعه دست به جنایتی زد كه هم اكنون نیز آثار و اسناد آن شاهد زنده ای بر قصاوت و درنده خویی مقامات رژیم اسلامی و اصلاح طلبان حکومتی هستند. در این روزها دستگاه كشتار و جنایت رژیم اسلامی که اصلاح طلبان حکومتی هم بخشی از آن بودند هزاران زندانی با گرایشات مختلف سیاسی را به خوجه مرگ سپرد و بر اساس برخی گزارشها بیش از 5 هزار انسان مبارز در این جنایت هولناك جانشان را بر سر ایستادگی بر عقاید و باورهایشان از دست دادند. رژیم اسلامی علیرغم اعتراضات گسترده در داخل ایران و ابراز نگرانی نهادهای بین المللی هنوز هم بمنظور زهر چشم گرفتن از مبارزین سیاسی و مردم ایران همچنان به صدور و اجرای احکام اعدام و کشتار انسانها ادامه می دهد. اکنون در ایران مبارزه برای الغای مجازات اعدام می رود تا به بخش جدائی ناپذیری از مبارزه برای آزادی بی قید و شرط سیاسی و و مبارزه برای آزادی بی قید و شرط زندانیان سیاسی تبدیل شود.
10 اکتبر روز جهانی مبارزه علیه اعدام در همانحال که فرصت مناسبی است برای فعالین جنبش مبارزه برای لغو مجازات اعدام که افکار عمومی را در ابعاد هر چه گسترده تری با ماهیت ضد انسانی و جنایتکارانه مجازات اعدام آشنا کنند، فرصتی هم هست برای یک واکنش عمیق تر نسبت به جایگزین پیدا کردن برای سیستمی که خود مولد و پرورش دهنده انواع مصائب اجتماعی و جرایم است.
تردیدی نیست، تا زمانی که ننگ وجود مجازات اعدام بر روند پیشرفت تمدن و ارتقای فرهنگ و نوع دوستی انسانها سنگینی کند خواست ممنوعیت مجازات اعدام، موضوع مبارزه و خواست بشریت آزادیخواه باقی می ماند. باشد تا 10 اکتبر روز جهانی مبارزه علیه اعدام، مقطعی دیگر در جهت گسترش مبارزه برای لغو مجازات اعدام در ایران و سراسر جهان باشد.
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی، برابری، حکومت کارگری
زنده باد سوسیالیسم
کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران
13 مهرماه 1389
5 اکتبر 2010
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر